نادر سهرابی در کتاب خود درمورد انقلاب‌های مشروطیت در امپراتوری عثمانی و ایران، انتشار جهانی نهادها و ایده‌ها، بازسازی منطقه‌ای و محلی آنان و عواقب طولانی مدت انطباقات را مدنظر قرار داده است. او دلایل تاریخی برای انعطاف‌پذیری بیشتر نهادهای دموکراتیک ترکیه را در مقایسه با ایران تفحص می‌کند. با این استدلال که انقلاب پدیده‌ای محدود به زمان است که روش‌ها مدل‌های جهانی برحسب رواج در مقاطع تاریخی خاص را دنبال می‌کنند. او درک غیر تاریخی و صرفا موضعی از آنها را به چالش می‌کشد. علاوه‌براین، او معتقد است که پیش‌شرط‌های کلان ساختاری نمی‌تواند به تنهایی وقوع انقلاب را تشریح کند. بلکه امواج جهانی، حوادث احتمالی و مداخله نمایندگی‌ها در کنار هم کار می‌کنند. برای ایجاد این نقاط، آرایه وسیعی از منابع بایگانی شده و اولیه را ترسیم می‌کند که حاصل آن یک نگاه لحظه‌ای به آشکار شدن انقلاب است.