درمیان آشفتگی سیاسی و فرهنگی دهه 1960 فرانسه، گروهی از معماران، هنرمندان،‌ نویسندگان، نظریه‌پردازان و منتقدان پیشرو، مشهور به “شهرسازان فضایی”، مجموعه‌ای از اتوپیا شهری را پیش‌بینی کردند: شهرهای خیالی آینده‌ای ممکن.
شهر “فضایی” اتوپیایی، اغلب به‌ شکل یک شبکه گسترده یا تور معلق در بالای سطح زمین، می‌باشد، تمام بخش‌های آن (و ساکنان) در یک ریتم روان و هماهنگ در گردش هستند، خیابان‌ها و ساختمان‌های آن، بخشی از یک اثر غول‌پیکر از هنر پلاستیک یا ماشین‌های تعاملی می‌باشند. در این دنیای جدید شهری، فناوری و اتوماسیون، نیروهای مثبتی بودند که برای نیازهای مادی،‌ زمان و فضای مورد نیاز اوقات فراغت، فراهم شده‌اند.
Larry Busbea، در این مطالعه که برای اولین بار به این گرایش پیشرو فرانسوی، مشهور به شهرسازی فضایی، پرداخته است، به آنالیز پروژ‌ه‌های هنرمندان و معماران (ازجمله معروف‌ترین آنها، Yona Friedman) می‌پردازد و متون نوشته‌شده توسط Michel Ragon، بنیان‌گذار گروه بین‌المللی معماران پیشقراول یا همان GIAP، Victor Vasarely و افراد مشهور دیگر را کاوش می‌کند (بسیاری از آن‌ها تاکنون از زبان فرانسه ترجمه نشده‌ بودند).

کتاب “معماری فرانسه” با پوشش تمام مناطق کشور فرانسه، از کاخ پاپ‌ها در آوینیون تا باغ Petit Trianon و تمام دوره‌های معماری فرانسه، از تئاتر رومی در شهر اورنج تا تاق پیروزی در پاریس؛ 60 مورد از مهم‌ترین نشانه‌های معماری فرانسه را بررسی می‌کند. این کتاب در یک سبک روشن و جذاب نوشته شده است که در آن David Hanser، پروفسر معماری در دانشگاه ایالتی اوکلاهما؛ ویژگی‌ها، عملکردها و اهمیت تاریخی هر سازه را شرح می‌دهد.
در کتاب “معماری فرانسه” علاوه بر شناسایی مکان، سبک، معماران، دوره‌های ساخت وساز اولیه و نوسازی‌های عظیم، ارجاعات و نوشته‌های تصویری؛ اصطلاحات معماری و تاریخی نیز در یک واژه‌نامه شرح داده شده است و با یک فهرست کاربردی از مطالعات آینده به‌ پایان می‌رسد.