در 20 جولای سال 1969، Neil Armstrong بر کره ماه گام نهاد، یک گام کوچک برای یک مرد و یک جهش بزرگ برای بشریت. ماموریت آپولو11 هدفی که توسط President John F. Kennedy بیش از هشت سال پیش تعیین شده بود را برآورده ساخت. همچنین این سوال مطرح شد، بعد از فرود بر روی ماه چه کاری انجام می‌دهی؟ “پس از آپولو؟” جزئیات عملکرد Nixon و همکارانش درمورد پاسخ این سوال را ترسیم می‌کند. این مطالعه درکی از این موضوع فراهم کرده و درنتیجه جزئیات یک دوره بسیار مهم تاریخی از برنامه‌ فضایی ایالات متحده، به ویژه عوامل پرواز انسان در فضا را شرح می‌دهد.

طراحی یک ماموریت برای پرواز به ماه، نیاز به تنظیم و هماهنگ‌سازی طیف وسیعی از سیستم‌های فضاپیما دارد و به‌صورت دقیق‌تر بایستی به نیازهای پیچیده و اغلب متناقض اجزای آن رسیدگی شود.
بیش از هر سیستم دیگری در فضاپیمای آپولو، کامپیوتر راهنمای آن امکانات مورد نیاز برای سفرهای قمری را فراهم می‌سازد. در سال 1960 بیشتر کامپیوترها فضایی به اندازه یک اتاق را پر می‌کردند و از آنجایی که کامپیوتر آپولو بایستی فشرده و کوچکتر می‌بود، قدرت کمی را نیز ارائه می‌داد.
وقتی با سیستم‌های مدرن مقایسه می‌کنیم، چالش‌هایی همانند محدودیت‌های طراحی. وقتی با سیستم‌های مدرن مقایسه می‌کنیم، چالش‌هایی همانند محدودیت‌های طراحی کامپیوتر راهنمای آپولو و عدم سرعت نمایان می‌شوند. اما امروزه مهندسین نرم‌افزار و سخت‌افزار بر این مشکلات غلبه کرده و دستاوردهای آنان قادر به راهنمایی فضاپیماهای جدید و پیچیده بوده و امنیت محموله انسان به دور از زمین و در سفر به ماه تضمین خواهد شد.
این کتاب اولین تشریح و بررسی جامع کامپیوتر راهنمای آپولو بوده و با شروع از سازماندهی‌های داخلی تا رابط کاربر و نرم‌افزار پرواز پیش می‌رود. تاکید این کتاب بر مجموعه دستورالعمل‌ها، قابلیت اجرایی، و روش‌های دقیق ماموریت در مراحل پرتاب، فرود روی ماه و بازگشت به زمین است.